Bir gün gelir çocukların büyüyüp,

Kendi yuvalarını kurup uçar gider.

İşte! O zaman kalırsın tek başına,

Bir de seni arayıp soran olmazsa.

Eskiden çocuğun için uyandığın geceler,

Şimdi çekilmez, bitmeyecek gibi sürer.

Eskiden su gibi geçip giden seneler,

Şimdi daha da büyür sanki asırlaşır gider.

Güneşin doğuşu, akşamın oluşu ve gece,

Hiç bir şey fark etmez çocuğu gidince.

O zaman zavallı, yaralı olur anne,

Hele bir de küçük kuştan haber gelmezse.

Yıllar geçtikçe yüzünde çizgiler artar annede,

Her gün yaşlanır küçük kuş hasretiyle,

Günler uzun gelir, çekilmez olur gece,

İşte! Böyle oğul hasretiyle yanıyor nice anne.

Yatağından uyandığı zaman telaşsızdır anne,

Kalesi yok hiçbir yönden oğlu da gidince,

Onun hayalini yaşatmaya çalışır kalbinde,

Varsa arada sırada bakar oğlunun yırtık resmine.

Bir gün gelir yapraklarını döker ağaçlar dallarından,

Bir gün yeşerir çiçekler tomurcuklarından.

Böyle bir zamanda yenik düşer anne hastalığa,

Yaşlı gözlerle don bir defa bakar hayata.

Fakat! Anne çocuğunu ister yine son nefeste,

Oğul sevgisi sımsıcak, hala yerli yerinde.

Yaşatmaktadır oğlunun hayalini kalbinde,

Belki de yaşatacak onu sonsuzluk içinde.

Şimdi, O anne toprağa girmek için gidiyor.

Tabutun içinde, aheste aheste omuzlar üstünde,

Çocukları da gelmiş, taşıyorlar onu kabre,

Onca sene sonra yeniden içlerinden söylemek istiyorlar;

‘‘ANNE, ANNECİĞİM, BİZİM İÇİN ÇALIŞAN SENDİN, CANIM ANNEM’’

Anne çocuklarını artık ziyaretinde bekliyor kabrinde,

Çünkü bir duadan başka hiçbir şeye ihtiyacı yok o yerde. Mehmet Küçükeken

Yılda sadece bir gün değil her gün anneler günüdür.

Tüm annelerin ‘’Anneler Günü’’ kutlu olsun!

Özellikle de şehit annelerinin…